Kennismaking met een 10 jarig meisje
Dit meisje vroeg niet, zoals veel kinderen, waar ze zou slapen. Ook eten en bedtijden, waar anderen al snel naar informeren, waren voor haar niet interessant.
Toch las ik spanning op haar gezicht. Wat kon dit meisje nog niet delen met mij, als nieuwe volwassene in haar leven?
Aan het einde, toen ze al opstonden om weg te gaan, gooide ze ‘het’ er toch uit:
“Ik kan wel echt heel boos worden hoor, en dan weet ik echt niet wat ik moet doen met dat gevoel.”
Dit meisje wilde weten of zij ook nog welkom was na een flinke boze bui. Dat dat geen probleem is, en dat ik haar daarbij kan helpen, was het antwoord waar ze tevreden mee was.
Naast de auto ging de kennismaking nog even verder. We hadden vanaf dat moment een voelbaar, dun zijden draadje van verbinding. Ze vertrok opgelucht.
We gaan plezier maken en avonturen beleven in het bos. En… als ze het even niet meer weet in een boze bui, laat ik haar voelen dat ze ook dan meer dan welkom is!
Precies dát – het plezier en de nabijheid in moeilijke momenten – maakt logeeropvang voor mij zo waardevol en leuk om te doen!
Jetteke.